راز ماندن

کوه پرسید ز رود ، زیر این سقف کبود 

راز ماندن در چیست؟ گفت : در  رفتن من

کوه پرسید و من؟     گفت : در ماندن تو 

بلبلی گفت : و من ؟

خنده ای کرد و گفت : در غزلخوانی تو 

آه از آن ابادی که در آن کوه رود

رود ، مرداب شود ، و در آن بلبل سر گشته سرش را به گریبان ببرد

و نخواند دیگر

من و تو بلبل و کوه و رودیم 

راز ماندن جز

در خواندن من ، ماندن تو ، رفتن یاران سفر کرده ی مان نیست 

بدان !