شعر

نه زمینم نه سرابم نه برایه دل تو جام شرابم

نه گرفتار نه اسیرم نه حقیرم نه فرستاده پیرم

نه جهنم نه بهشتم نه چنین است سرنوشتم

این سخن را من از امروز نگفتم ننوشتم

بلکه از صبح ازل با قلم نور نوشتم

حقیقت نه به رنگ است نه به بو

نه به جام است و صبوح

نه بهاء هست و نه هو

گر به این نقطه رسیدی به تو سربسته و در پرده بگویم

که تو خود نقطه ((عشقی)) تو خودت باغ ((بهشتی))

به به چه چه عجب شعری نوشتم

از پسرم کش رفتم خوب بید؟