عمی عمناک

شب سرد است، و من افسرده                                 ( دروغ میگه بوخودا)

راه دوری است ، و پایی خسته

تیرگی هست و چراغی مرده

می کنم ،تنها،از جاده عبور

دور ماندند ز من آدم ها

سایه ای از سر دیوار گذست

غمی افزود مرا بر غم ها

فکر تاریکی و این ویرانی

بی خبر آمد تا با دل من

قصه ها ساز کند پنهانی

نیست رنگی که بگوید با من

اندکی صبر ،سحر نزدیک است

هر دم این بانگ بر آرم از دل

وای، این شب چقدر تاریک است

                                                  سهراب جونم