شعر

کمی انصاف و لَختی عشــق ، برای خویش پیدا کن♥♥

کمی درد و غم و هجران ، تو از چشمت هویدا کن♥♥

سرود مرگ می خواند ، نفس های غریب عشق♥♥

در این سمفونی تقدیر ، صدایت را دمی جا کن♥♥

برای خواب نیلوفــــــر ، بخوان لالایی مرداب♥♥

به گلبرگ ترک خورده ، در این سرما، کمی \"ها\" کن♥♥

بخوان با تار پُر شورِ صبا ، ای بیـــدک مجنون !♥♥

سکوت چشمه ساران را ، به پاس عشق ، افشا کن♥♥

قلم می لغزد و هرشب ، به خود میخواند این دل را♥♥

بیا با واژه و لبخنــد ، تو درد عشــق ، حاشا کن♥♥

برای رد شدن ، رفتن، همیشه وقت بسیار است♥♥

بمان در لحظه ی رویش ، کمی امروز و فردا کن♥♥

نه راه و هر چه بیراهه ، برایت تا به مقصد نیست♥♥

دل و آن دیده ی شهلا ، به نور عشــق ، بینا کن

   این شعر را از وب  آجی ناهید برداشتم چقدر قشنگ و پر معناست

زیبای این شعر بخود ناهید رفته بووووووس ناهید جان