دل نوشته

ی گنده لات توی محلمون پیدا شده اسمش سجاده وای نگو و نپرس 

 از هیکل و تیپ و قیافه ک دلم براش ضعف میره  

وقتی گشاد گشاد و راه میره دستاشم انگار ی هندونه ی بزرگ زیر بغلشه  

وای دلم براش غش رفت امروز وقتی توی کوچه دیدمش  

ب عباس کچل گفتم ک چقدر زیبا و تو دل برو هست وای م فذاش مداش بشم  

عباس کچلم گفت خودت و جمع کن انگار ناموس منی هاااااا 

نمیدونی ک چشاش مث ی دگمه ی سیاه سیاه هست  

و لبهاش اندازه ی نوک مرغ عشقه  خیلی خوشگله بوخودا

موهاش مث سیاهی شب میدرخشه  لدفن یکی هم ب من بده آخدا

.........................................................................................   

آخ الهی قربونش برم ک مای بی بیش نمیزاره ک درست راه بره 

 مخصوصا اگه ی کاری هم کرده باشه 

دستشم ک همیشه ی شیشه شیر هست بخاطر همین جمع نمیشه والابوخودا