شعر

خسته ام از قصه های شومتان

خسته ام از همدردی مسمومتان

این همه خنجر دل کس خون نشد

این همه لیلی،کسی مجنون نشد

آسمان خالی شد از فریادتان

بی ستون در حسرت فرهادتان

کوه کندن گرنباشدپیشه ام

بوی از فرهاد دارد تیشه ام

عشق از من دور، وپایم لنگ بود

قیمتش بسیار و دستم تنگ بود

گر نرفتم هر دو پایم خسته بود

تیشه گر افتاد،دستم بسته بود

هیچ کس دست مرا وا کرد؟نه

فکر دست تنگ مارا کرد؟نه

سخت است وقتی از بغض گلو درد میگیری و همه می گویند،

لباس گرم بپوش.....