شعر

نظر بگرفتی و بستی ز رخسارم نگاهی هم 

که در چشمت نمیگنجد نگا ه بی پناهی هم 

چنان چشمم اسیر باد نمناک بهاران است 

که در پاییز اشکم نیست رنگ سوز و آهی هم 

دل زارم نمی جویی نگاهم را نمی خوانی 

شرارم را نمی بینی قرارم را نخواهی هم  

صف اندر صف به خونریزی دل بنشسته مژگانی 

که یارای توانمندیش باشد با سپاهی هم  

به جمع عاشقانت نیست دل را بال پروازی 

میان بت پرستانت ندارم جایگاهی هم 

سرشک بی نصیبان را سحاب رحمتی شوید 

شب محنت کشان را می رسد آخر پگاهی هم 

رها در طاعت محراب ابرویش امیدی نیست 

توان منظور چشم دوست گشتن با گناهی هم 

                                                                محسن علی بیگی (رها)