باران عزیزم این شعر رو با چه بدبختی سرودم برای سرکلاست. خودت در خواست کردی منم چون دخمل حرف گوش کنیم برات سرودم
توپولو ام توپولو صورتم مث هلو
قد و بالام کوتاه چشم ابروم سیاه
شوهر بدی دارم ،میشینه توی خونه
غر میزنه دونه دونه
لباس برام نمیخره ......
بپوشم خوشگل بشم مث یه دسته گل بشم....
خوووووووب بید!!!!!!!!!! یکی دیگه حالشوببر
همه چی داغونه توبه من دل بستی این چقد بد که توکنارم هستی
همه چی آرومه غصه ها بیدارن شک تو داری دیگه توبه احساس من
همه چی آرومه من چقد بدحالم پیشم هستی حالاازخودم بیزارم
تو من دل بستی از چشات معلومه من چقدبدبختم هم چی داغونه
خوووووووووووب بیدددددددددددددد....صد دلار میشه هااااااا...
خسته ام از قصه های شومتان
خسته ام از همدردی مسمومتان
این همه خنجر دل کس خون نشد
این همه لیلی،کسی مجنون نشد
آسمان خالی شد از فریادتان
بی ستون در حسرت فرهادتان
کوه کندن گرنباشدپیشه ام
بوی از فرهاد دارد تیشه ام
عشق از من دور، وپایم لنگ بود
قیمتش بسیار و دستم تنگ بود
گر نرفتم هر دو پایم خسته بود
تیشه گر افتاد،دستم بسته بود
هیچ کس دست مرا وا کرد؟نه
فکر دست تنگ مارا کرد؟نه
سخت است وقتی از بغض گلو درد میگیری و همه می گویند،
لباس گرم بپوش.....