شعر

با اجازه از آقای صهبانا این نوشته را از وبشون گپی کردم 

گفت هنگام غروب

ساحلی با دریا :

موجهایت زخمیست !

با چنین خون دلی ... 

رنج و مرگت حتمیست !

گفت دریا با او 

با نگاهی مجروح ...

موجهایی بی روح ...

اشکهایی لرزان

با صدایی بی جان :

درد من درد فراق ماه است 

کو نکرد است طلوع

درد من "مهتاب" است ...

بی نگارم قلبم

شعله ای بی تاب است ... 

بی نگاهش شب و روز

چشم من بی خواب است ...

می کشد جاذبه ی دوست مرا بالاتر ...

او برآن تارک و اوج

من حضیضی کمتر ...

زخم عشق است که من ملتهب و مجنونم

من پر از احساسم ...

لُجّه ای از خونم ...

رمان

مژده                                                        مژده                                                           مژده

وب رمان یه کتاب گذاشته...رمان گندم نوشته مودب پور...

البته من ازش خواستم خیلی خمشله ....

داستان دوتا پسر شیطونه خیلی با حالند البته برای پسرها بد آموزی داره اونها نخونن...

از بس مهدی خالی بندی میکنه اولش باور نکردم ..

اما بعدا دیدم راست گفته همون کتابه ...حالا شما هم برید بخونید خیلی خیلی خنده داره